Fotoğrafım
Türkiye
Bir zamanlar ful yaprakları adında bir çiçek kız vardı.Saçları tuhaftı.Bir tutamı domates kırmızısı,perçemleri havuç rengi,kalanlarsa ahududu şerbeti gibi kızıldı.Pembe gözlükleriyle dünyayı ve insanları koşulsuz sevmeye kararlıydı ama gerçekleri görmesi zaman almadı.Canını yakanlardan kurtulmayı denedi, doğrulup toparlandı,gözyaşlarını sildi ve aynaya baktı. Gülümseyerek kendine bir söz verdi.Çiçek kızın hayattaki serüveni her daim taptaze ve rengarenk olacaktı... İletişim : fulyapraklari@hotmail.com

değer verenler

24 Kasım 2011 Perşembe

"kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına"


Bir süredir, her ne kadar yazmak istesem de bir türlü yazamadım.
Zor bir sürecin içindeydim.
Yaşadığım sıkıntılar bedenimde geçmişte geçirdiğim bir hastalığı yeniden alevlendirerek kendini gösterdi ve bu sıralar onları tedavi etmekle uğraşıyorum.
Çok şükür daha iyiyim, hatta daha da iyi olacağımı ve en kısa sürede tamamen iyileşeceğimi biliyorum.
Henüz bir iş bulamadım, eşimin iş yerine gidiyorum ara sıra, biraz tercüme yapıyorum bir akrabamın şirketi için, eşim ve bir dostumuzla birlikte mesleğimle ilgili iyi bir projemiz var, eğer gerçekleşirse o projenin genel koordinatörü olacağım ve bu proje sayesinde ilk kez medya sektörüne adım atacağım. Bu yüzden biraz heyecanlı biraz da meraklıyım, sürecin nasıl işleyeceğini bilemiyorum ama umutlu ve istekliyim.
Güzel işler başaracağıma ve iyi paralar kazanacağıma, hatta bugüne dek yenen hakkımdan artan her türlü parayı misliyle kazanacağıma yürekten inanıyorum.
Hakkımızda hayırlısı neyse o olsun diye dua ediyorum hep...
Bol bol sakinleştirici müzikler, yürüyüşler, aileyle güzel kahvaltılar, dostlarla buluşmalar var hayatımda.
Kendimi eve kapatıp dinlenmek niyetinde değilim, hastalıkları sokağın enerjisiyle aşma taraftarıyım.
Olumlu şeyler var hep, olumsuzlukları uzaklaştırmaya çalışıyorum.
Önce sağlığım diyorum ve öyle demek zorundayım.
Mutluluk derslerimi okuyorum bu aralar, yazdıklarımdan yeni bakış açıları yakalamaya çalışıyorum.
Sizleri okuyorum...
Bir de 30 oldum bir kaç gün önce:))
Yenilenen hayatımda taptaze umutlara ve ışıl ışıl gülücüklere kocaman bir yer açıyorum.
Sağlıkla, huzurla, eğlenceyle nice nice senelere diyorum kendime...
Allah herkese gönlünden geçen güzellikleri versin...

3 Kasım 2011 Perşembe

"ilahi adalet dediğimiz..."

Bu ay itibariyle işimden ayrıldım.
İstifamı ay ortasında vermiş ve müdürümle karşılıklı anlaşarak Şubat ayında ayrılacağımı konuşmuş olmama rağmen sigortamın 15 gün önce kesildiğini öğrendim.
Bu durumda müdürüm özür diledi,insan kaynakları beni sigorta kesildikten sonra çalıştırdıkları halde paramı vermeyeceklerini söyledi,beni işe alan ama hiç ortalarda görünmeyen ve hep benim müdürlerimin dediklerini yapmamı salık veren ilgisiz koordinatörüm ortalarda görünmedi ve bana hiç destek olmadı.
Ben de üzgün ve kırgın ve biraz da gergin bir şekilde eşyalarımı topladım ve gittim...
Çalışma arkadaşlarıma,koordinatörüme ve müdürüme kısa ama dolu dolu bir mail yazdım, öyle etkileyici oldu ki tüm gün telefonum susmadı.Bugüne kadar kimsenin böylesi bir cesaretle davranmadığını benim bir devrim yaptığımı söylediler.
Ancak ben bu tip yılanlarla çalışmaktan ve hep onların kazandığını görmekten yorgun ve hasta düştüm.
Çeşitli psikolojik problemlerle uğraşadururken siz de biliyorsunuz ki şu son aylarda hep "ah" aldılar benden..
Hep üzüldüm, ah ettim, Allah'a havale ettim.
Bugn öğrendim ki ben gittikten sonra işyerinde ortalık karışmış.
En üst yönetim bu yapılanları, sirk havasındaki anti profesyonel olayları duymuş.
Benim ayrılış sürecimdeki çirkeflik ve haksızlıklar patlamış,
Ve sıkı durun!
Ne olmuş sizce?
Benim koordinatörüm bulunduğu ofisten ayrılmış ve nereye getirilmiş biliyor musunuz?
?
Çok şaşıracaksınız ama;
Benim mevkiime ve benim masama getirilmiş...
İşte ilahi adalet diye buna derim ben!
Hiç kimsenin yaptığı yanına kar kalmıyor.
Bana zerre destek olmayan o adam şimdi benim koltuğumda oturup benim mücadele verdiğim adamlara karşı mücadele vermeye çalışacak.
Ve sıcacık odasını,o imkanlarını, o binayı,emrine gelen çayları,kahveleri bırakmak zorunda kalacak....
Hayat böyle işte dostlar.
Hep bana güç veren ve yanımda olduğunu bildiğim Allah,bana bu adaletin gerçekleştiğini gecikmeden gösterdi ya,içim bi nebze olsun ferahladı.
Umutla bakmak lazım güzel günlere, yarınlara..
Şükürler olsun.
Kimse "ah" almasın bu hayatta..
Kimse kimsenin ekmeğini,hakkını yemesin,gözünden damla düşürmesin, içini acıtmasın, yakmasın.
Bir şekilde hepsi dönüp dolaşıp başladığı yere dönüyor çünkü...

EMEĞE SAYGI

Internet-Gazete-Dergi ve her türlü basılı yayın için geçerlidir : Yazılarımdan ismim ve adresim link gösterilmek suretiyle alıntı yapılabilir. İzinsiz emek hırsızlığı durumunda hakkımı "hukuki çerçevede" sonuna kadar arayacağıma emin olabilirsiniz.Emeğe saygı gösterdiğiniz için teşekkürler!